domingo, 15 de marzo de 2009


Nire kuttuna:
Azkenean ausartu naiz zerbait idaztera, zuk pikutara bidal edo inozotzat har nazazun beldurra dut, hala ere ezin naiz isilean denbora gehiago geratu, beraz ezkutuan izan ditudan zuganako sentimendu guztiak askatzea erabaki dut gutun honen bitartez.
Badakit ez dugula inoiz hitz askorik egin eta ez zaitudala gehiegi ezagutzen. Baina benetan, txoratuta naukate zure begiradek.

Zu ikustean irribarrea zabaltzen zait aurpegian eta hodei batean banengo bezala sentitzen dut gorputza, inoiz ez jausi nahi ez dudan hodei batean. Esnatzen naizenetik lokartu arte zaitut nire buruan biraka, beste ezertan pentsatu gabe. Gainera, azkenaldian itzarrik egiten dut amets; zurekin nagoela, eta besarkada bero artean zure ezpain goxoak dastatzen ditudala. Edozein momentutan gertatzen zaizkit horrelakoak eta ezin izaten ditut ahaztu. Gaur adibidez, konturatuko zinen, historiako irakasleak esnatzeko agindu dit eta, egon zaitez ziur zu zinela nire pentsamenduen jabe eta ez azaltzen ari zen Frantziako iraultza aspergarria edo dena delakoa.
Seguruenik, zuk ez duzu oraindik nigan erreparatu ere egin edo agian beste norbaitentzako duzu zeure bihotza. Baina horrela ez bada, gogoz gustatuko litzaidake zu gehiago ezagutu ahal izatea. Bene-benetan zugatik gaixotzen hasia naiz, behar zaitut, zu zara eta neure sendagai perfektua.
Biziki maite zaituen Y

Laida